نويسنده: كهبد تاراج

نوروز سينماي ايران جشنواره بين المللي فيلم فجر است و خلاص... اين را همه مي دانيم و بسيارهم درباره اش گفته شده، شنيده شده و نوشته شده، اما حالاسوال اينجاست بعد از گذشت سه دهه چطور واژه بين المللي را مديران و مسئولان سينما هنوز در حد لفظ و كلمه نگه داشته اند و فراتر از آن نرفته اند و به درستي درك نكرده اند! مشكل كجاست كه هنوز براي يك جشنواره با سابقه سه دهه اي هنوز از بخش هاي بين الملل استقبال نمي شود؟ آيا جابه جايي و ثابت نبودن دبير جشنواره و يك مديريت درست مي تواند علت باشد؟ آيا مي توان با يك راهكار مناسب ساماني به بخش بين الملل داد و دستي به سر و گوش آن كشيد؟ اصلاً اگر فيلم خارجي در جشنواره نشان داده نشود دليلي بر بي كيفيت بودن جشنواره است و اعتبار 30ساله آن زير سوال و حرف و حديث مي رود؟ در تمام اين سال ها آن قدر كه به بخش فيلم هاي ايراني (سوداي سيمرغ) توجه شده به بخش بين الملل (جام جهان نما و جلوه گاه شرق) توجه نشده و تا وقتي به اين بخش ها توجه نشود همچون فرزندي يتيم مي ماند. در تمام دنيا به كيفيت جشنواره توجه مي شود ولي در جشنواره ما فقط با اضافه كردن بخش هايي نامربوط به كميت آن توجه شده و بس. 
    با اين اوصاف كمتر از دوماه ديگر به بزرگترين رويداد سينمايي كشور يعني سي و يكمين جشنواره بين المللي فجر مانده و هنوز هيچ فهرستي مبني بر اين كه چه فيلم هايي در بخش بين الملل حضور دارند اعلام نشده و باز هم حرف و حديث هاي حضور فيلم هاي ايراني به ميان آمده و طبق آخرين حرف هاي دبير تازه جشنواره (محمد رضا عباسيان) نزديك به 200فيلم خارجي دريافت شده! اكنون سوال اينجاست كه اين فيلم ها نام شان چيست؟ از كجاي اين جهان به ايران آمده اند؟ محصول چه سالي هستند؟ چه حرف تازه اي براي مخاطب ايراني و سينماي ايران دارد؟ در جهاني كه سرعت و اطلاع رساني به قدري بالاست كه قبل از آن كه فيلم روي پرده ديده شود در تلويزيون خانگي ديده مي شود پز دادن با دويست فيلمي كه حتي اسم يكي از آنها مشخص و معين نيست كار درستي نيست و نه براي جشنواره اعتباري به ارمغان مي آورد نه هيچ چيز ديگري. 
    تجربه در جشنواره فجر نشان داده كه فيلم خارجي خوب اگر با كيفيت بالااكران شود در جشنواره استقبال مي شود و مخاطب باهوش و فيلم شناس و قشر جشنواره رو از آن استقبال مي كند كه مصداق بارز آن مي تواند نمايش فيلم «هوگو» ساخته مارتين اسكورسيزي در سال گذشته در تالار ايوان شمس باشد كه به صورت سه بعدي به نمايش درآمد و با توجه به موقعيت جغرافيايي ايوان شمس استقبال بسيار خوبي از فيلم شد و از همين جا مي توان فهميد كه فيلم خوب طرفدار دارد ولي حالاطبق آخرين صحبت هاي دبير جشنواره حتي نمي توان فهميد كه چند فيلم خارجي در جشنواره بين الملل حضور خواهند داشت (فقط تعداد فيلم ها را اعلام حضور كرده اند و نام و نشاني از آنها به ميان نيامده) و طبق اعلام و پيش بيني ايشان 26 فيلم در بخش سوداي سيمرغ (مسابقه سينماي ايران) يازده فيلم در بخش نگاه نو و يازده فيلم در بخش مستند بلند حضور دارد و هيچ اسمي از بخش بين الملل به ميان نيامده ولي اول از همه جشنواره را با نام بين المللي صدا مي زنيم كه اين يعني فاجعه پنهان در جشنواره اي كه فخرش را به همه سينماگران و سينما دوستان مي فروشيم! اين صدا زدن و لفظ بين الملل سال هاست در بين اهالي جشنواره و مخاطب آن واژه خنده داري شده زيرا تقريباً در اين سال ها هيچ فيلم خارجي مهمي نبوده كه آبروي جشنواره بين المللي ما باشد. 
    حالادر روزهايي كه حال سينما خراب است برگزاري يك جشنواره باكيفيت و مطلوب مي تواند سينماي ما را از بيمارستاني به نام بحران ترخيص كند و سينماي ما اگر قرار باشد حرفي براي زدن داشته باشد چاره اي ندارد جز جهاني و بين المللي شدن به معناي درست.
    
     
 روزنامه ايران، شماره 5252 به تاريخ 27/9/91، صفحه 17 (ايران فرهنگي)